طرح تفصیلی منطقه 22

طرح تفصیلی منطقه 22 تهران ( جمعیت منطقه 22 ) – منطقه 22 تهران از مدرن‌ترین و استاندارترین مناطق تهران در زمینه‌ی شهرسازی و معماری است که زندگی را برای مردم این منطقه راحت تر کرده است.

محدوده (مختصات و وسعت) طرح تفصیلی منطقه 22

منطقه 22 شهرداري، واقع در شمال غرب تهران با وسعتي حدود ده هزار هكتار (بيش از 6000 هكتار آن جزء محدوده خدماتي است)، معادل دو برابر بزرگترين منطقه شهر تهران، بعبارتي يک هفتم مساحت شهر را تشكيل مي دهد. اين منطقه با شرايط ويژه اقليمي و جغرافيايي از شمال به ارتفاعات 1800ـ1400 متر كوهپايه هاي البرز، از جنوب به آزاد راه تهران ـ كرج، ازشرق به مسيل كن و از غرب به حوزه استحفاظي شهرستان كرج محدود مي گردد.

اراضي اين منطقه قبل از تصويب طرح جامع قديم (فرمانفرماـ 1349) تنها معدودي عناصر اساسي فعاليت شهري را درخود داشت و خارج از محدوده شهر تهران شناخته مي شد. امروزه بنابر نقشه هاي پهنه بندي طرح جامع، مناطق 21 و 22 به عنوان مناطق ويژه در محدوده قانوني شهر تهران نامگذاري شده اند و اراضي آن به کاربري هايي در مقياس مجموعه شهري و فراتر (خصوصاً با ماهيت گردشگري) اختصاص خواهند يافت.

جمعیت منطقه 22

باتوجه به طرح تفصیلی منطقه 22 تهران مصوب قبلي ، جمعیت منطقه 22 مي تواند بالاتر از 600 هزار نفر سكنه داشته باشد ولي با تصويب طرح مجموعه شهري توقف ساخت و ساز مسکوني و اختصاص زمين به کاربري هاي خدماتي شهري – فراشهري ضابطه قرار داده شده است. اصولاً سرنوشت منطقه 22 نه در محدوده منطقه و نه در محدوده شهرداري تهران بلكه در اهداف و سياستهاي جمهوري اسلامي ايران ريشه دارد. بدين ترتيب طبق بررسي هاي طرح جامع اخير تهران تا تعيين تكليف و تعيين نيازمنديهاي كلان شهر تهران، سقف جمعيت منطقه 350 هزار نفر تعيين شده است.

تقسيمات شهري در منطقه(به تفکيک نواحي و محلات بر حسب محدوده ، وسعت و جمعيت)

طرح تفصيلي مصوب قبلي ، منطقه را به 6 ناحيه و هر ناحيه را به 6 تا 8 محله تقسيم نموده است. اما تقسيمات اينگونه طرحهاي مصوب فقط از نظر اداري براي ارگانهايي مانند شهرداري و سازمانهاي متولي تاسيسات زير بنايي كارآيي و رسميت دارند، و معيار واقعي تشخيص هويت نواحي و محلات همان مرز و حدود مالکيتي هر شهرك است، بطوريكه اهالي، خود را متعلق به ناحيه 1 و 2 و يا محله 1 و 2 … نمي دانند بلكه عناويني مانند اهالي شهرك راه آهن ـ اميركبيرـ چشمه و نظاير اينها گروههاي جمعيتي ساكن را از هم متمايز مي سازد.
پس واحدهاي اصلي رفتاري در عمل همان شهركها هستند و تقسيمات داخلي آنها مبناي محله بندي و محدوده هاي براي سرويس دهي خدماتي شهرداري است.